ค้ำประกันเป็นสัญญาที่ผู้ค้ำประกันยอมผูกพันตนต่อเจ้าหนี้เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ เป็นการประกันการชำระหนี้ด้วยบุคคลอันเป็นสัญญาประเภทหนึ่ง ไม่ใช่ประกันการชำระหนี้ด้วยทรัพย์เฉพาะสิ่งหรือด้วยนิติกรรมอื่น ซึ่งมีผลให้เจ้าหนี้มีบุคคลสิทธิที่จะเรียกให้ผู้ค้ำประกันชำระหนี้ได้ โดยบังคับชำระหนี้จากทรัพย์สินทั่วๆ ไปของผู้ค้ำประกัน ต่างจากกรณีจำนองหรือจำนำซึ่งเป็นการประกันด้วยทรัพย์ ทำให้เจ้าหนี้มีสิทธิเหนือทรัพย์ที่จำนองหรือจำนำ หากสัญญาค้ำประกันดังกล่าว ก่อให้เกิดเงินได้พึงประเมินหรือรายได้แล้ว ย่อมมีภาระภาษีตามประมวลรัษฎากรตามมา จะเป็นภาษีประเภทใดบ้างนั้น ขึ้นอยู่แต่ละลักษณะของเงินได้หรือรายได้ที่เกิดขึ้นจากธุรกรรมต่างๆ
