เมื่อบริษัทหรือห้างหุ้นส่วนนิติบุคคลมีรายได้เกิดขึ้น ตามหลักเกณฑ์สิทธิต้องนำรายได้นั้นมารวมคำนวณเป็นรายได้ แม้รอบระยะเวลาบัญชีนั้นจะยังไม่ได้รับชำระหนี้ แต่รายได้เหล่านี้บางครั้งอาจไม่ได้รับชำระหนี้เลยหรือไม่อาจใช้สิทธิเพื่อรับชำระหนี้นั้นได้โดยแท้ ก็ต้องจำหน่ายหนี้นั้นเป็นหนี้สูญจากบัญชีลูกหนี้ซึ่งจะมีผลเท่ากับตัดเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิด้วยการจำหน่ายหนี้สูญจากบัญชีลูกหนี้ ไม่ว่าจะเกิดขึ้นด้วยเหตุผลใดก็อาจจะมีผลทำให้การเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลลดน้อยลงไปด้วยเพื่อความถูกต้องเหมาะสมและเป็นธรรมแก่ ผู้เสียภาษีและฝ่ายจัดเก็บภาษี บทบัญญัติแห่งประมวลรัษฎากรในส่วนของภาษีเงินได้นิติบุคคลจึงวางหลักเกณฑ์ เงื่อนไขและวิธีการที่กำหนดโดยกฎกระทรวง ฉบับที่ 186ฯ ซึ่งออกตามความในมาตรา 65 ทวิ (9) แห่งประมวลรัษฎากร เกี่ยวกับการจำหน่ายหนี้สูญออกจากบัญชีลูกหนี้ นอกจากนี้ หนี้สูญยังเกี่ยวพันกับภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีที่ผู้ประกอบการจดทะเบียนซึ่งขายสินค้าหรือให้บริการได้นำภาษีขายไปรวมคำนวณเพื่อเสียภาษีมูลค่าเพิ่มตามมาตรา 82/3 แห่งประมวลรัษฎากรแล้วต่อมามีหนี้สูญเกิดขึ้นจากการขายสินค้าหรือการให้บริการนั้น ก็จะกระทบถึงภาษีขายที่คำนวณจากส่วนของหนี้สูญนั้นซึ่งจะต้องหักออกตามหลักเกณฑ์ที่เกี่ยวข้อง บทความนี้นำเสนอสาระสำคัญเกี่ยวกับหลักเกณฑ์การจำหน่ายหนี้สูญที่มีผลกระทบต่อภาษีเงินได้นิติบุคคล และภาษีมูลค่าเพิ่ม ซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้เกี่ยวข้องในการบรรเทาภาระภาษีตามสิทธิของผู้เสียภาษีหากได้ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์อย่างครบถ้วนถูกต้อง
