รายจ่ายต้องห้าม หมายถึง รายจ่ายที่เกิดขึ้นจากการดำเนินกิจการของนิติบุคคลและได้มีการบันทึกบัญชีเป็นรายจ่ายในรอบระยะเวลาบัญชีที่เกิดรายการแต่ในทางภาษีไม่ให้ถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิ กำหนดไว้ตามมาตรา 65 ตรี แห่งประมวลรัษฎากร มีข้อหลักๆ ดังนี้ค่ะ
>>> รายจ่ายที่เกี่ยวกับทรัพย์สิน เป็นรายจ่ายอันมีลักษณะเป็นการลงทุน รายจ่ายในการต่อเติม เปลี่ยนแปลง ขยายออก หรือทำให้ดีขึ้นซึ่งทรัพย์สิน ซึ่งรายจ่ายในกลุ่มนี้เมื่อจ่ายไปแล้วจะได้มาซึ่งทรัพย์สินจึงลงเป็นรายจ่ายไม่ได้แต่มีสิทธินำไปหักค่าสึกหรอ และค่าเสื่อมราคาในแต่ละรอบระยะเวลาบัญ รายจ่ายส่วนตัวของผู้บริหารที่อยู่นอกระเบียบบริษัท ห้ามนำหักภาษีเด็ดขาด เช่น ค่าน้ำมัน เงินช่วยเหลืองานบุญ ค่าโทรศัพท์ รายจ่ายแบบนี้ถ้าไม่มีกำหนดในระเบียบชัดเจนถือว่าเป็นรายจ่ายที่เกิดขึ้นตามอำเภอใจและเป็นรายจ่ายส่วนตัวไม่ใช่รายจ่ายบริษัท
รายจ่ายที่จ่ายไปทุกกรณีที่พิสูจน์ไม่ได้ว่าใครเป็นผู้รับก็ต้องถือเป็นรายจ่ายต้องห้าม รายจ่ายที่ไม่มีหลักฐานชัดเจนว่าจ่ายให้ใคร บริษัทต้องตั้งงบเบ็ดเตล็ดไว้จัดการเรื่องเล็กๆน้อยๆอย่างเช่น อุปกรณ์สำนักงาน การจ้างมอเตอร์ไซค์รับจ้างรายจ่ายค่ารับรองค่าบริการ บุคคลซึ่งได้รับรองหรือรับบริการต้องมิใช่ลูกจ้างของบริษัทหรือห้างหุ้นส่วนนิติบุคคล เว้นแต่ ลูกจ้างดังกล่าวจะมีหน้าที่เข้าร่วมในการรับรองหรือรับบริการนั้นด้วย และเกี่ยวเนื่องโดยตรงกับการรับรอง เช่น ค่าที่พัก ค่าอาหาร ค่าเครื่องดื่ม ค่าดูมหรสพ เป็นค่าสิ่งของให้ไม่เกินคนละ 2,000 บาท นำมาหักได้แต่ไม่เกิน 0.3% ของรายได้ที่ต้องนำมาคำนวณกำไรสุทธิ และจะต้องมีจำนวนสูงสุดไม่เกิน 10 ล้านบาท
รายจ่ายค่าปรับ (เบี้ยปรับเงินเพิ่ม) ไม่สามารถนำมาเป็นรายจ่ายได้เพราะจากมุมของกรมสรรพากรรายจ่ายตรงนี้ไม่ใช่รายจ่ายทางธุรกิจ แต่มันเกิดจากการที่ธุรกิจทำผิดกฎหมายได้รับการลงโทษจากรัฐ จึงนำมาคำนวณเป็นรายจ่ายในทางภาษีของบริษัทไม่ได้
ขอบคุณบทความจาก :: www.rd.go.th
ประกาศบทความโดย :: www.prosofterp.com
